Sharon: Welkom bij de online lering van december, met de Grote Raad van de Grootmoeders. We ontmoeten elkaar vandaag, zoals altijd, verbonden binnen het Net van Licht. We zullen de Grootmoeders vragen door ons te spreken, te horen, te denken en lief te hebben terwijl we samen zijn. Ieder van ons die deel uitmaakt van dit werk leeft de boodschap van de Grootmoeders, en we leren onderweg veel van elkaar.
Ik zal een korte meditatie doen met het Net van Licht, zodat het ons samenbrengt als één kloppend hart.
Sharon: Net van Licht Meditatie
Sharon: Merk op hoe je je voelt, nu de vrede je wezen meer doordringt. Begin die grote vrede, waarvan je deel uitmaakt, in je op te nemen. Als je denkt aan ontvangen, dan geef je alle wezens de ruimte om te ontvangen. We maken allemaal deel uit van het Net van Licht. Terwijl wij gevuld worden met vrede, vult alles om ons heen zich met vrede: de planten, de anderen in onze omgeving, de ruimtes, gebieden enz. Vrede, vrede, vrede.
We hebben enkele mannen die bij het Grootmoeders werk betrokken zijn, en vandaag is het de eerste keer dat we samenkomen op Zoom met een man bij ons. Paul is al lang bij ons, toch Paul?
Paul: Ja, nu bijna 6 jaar.
Sharon: Ja. Emily is ook al lang bij ons. En Jane is de grootste veteraan hier, zij en ik gingen naar Litouwen in 2006, als pioniers van het werk daar.
Waar we het vandaag over willen hebben is hoe dit werk met het Net van Licht en de Grootmoeders jullie manier van omgaan met het andere geslacht heeft beïnvloed. Er is over het algemeen veel disharmonie, wantrouwen en verwarring tussen de seksen, en dat is al heel lang zo. De controverse over het patriarchaat duurt al heel lang. Hoe de dingen gaan is vrij eenvoudig met de Grootmoeders , en het is nooit op de manier waarop we denken dat het gaat lopen. Ik ga een stukje voorlezen uit het vierde boek van de Grootmoeders, De terugkeer van de Moeder.
“Al vele jaren,” zeiden de Grootmoeders, “leeft de vrouw afgesneden van haar krachtspositie op aarde. Lang geleden, toen ze van haar positie in het leven werd verwijderd, raakte ze gescheiden van haar essentie. Beroofd toen van haar inherente kracht werd de vrouw, die de spil van het levenswiel was, gedwongen om weg van haar centrum te leven; gedwongen om zonder kracht te leven. De vrouw werd als het ware opzij geschoven, en hoewel de vernedering van het Vrouwelijk Principe duizenden jaren geleden plaatsvond, zijn de effecten ervan vandaag de dag nog steeds voelbaar. Sinds die lang vervlogen tijd tot nu is de vrouw niet in staat geweest een krachtspositie in het menselijk leven te handhaven.
Het is het vrouwtje van elke soort dat het leven verankert op aarde; het vrouwtje baart nieuw leven, bekommert zich om de jongen, verzorgt de zieken en stervenden. Bij de mensen is het de vrouw die het leven ondersteunt, in alle fases – van geboorte tot en met de dood. Zij is de natuurlijke spil in het wiel van de menselijke familie. Maar toen het patriarchaat haar verdrong en deze positie voor zichzelf opeiste, werd de spil verwijderd.” (boek 4, pg 7-8)
Wat de Grootmoeders dus zeggen is dat de problemen en pijnlijke reacties die we nu in ons leven ervaren met betrekking tot het andere geslacht allemaal teruggaan naar die verwijdering van de vrouw als spil van de levensfamilie. Waar ze haar gevoel van wie ze werkelijk was, en haar gevoel van kracht verloor. Daaruit komen alle wrok, boosheid en angst voort, zowel bij mannen als vrouwen.
Hoe voelt dit voor jullie als je dit in overweging neemt ? En wat heb je geleerd van de Grootmoeders en het Net van Licht, dat je heeft geholpen?
Paul: Dank je voor deze gelegenheid om mijn verhaal te delen en wat ik heb geleerd, wat transformerend is geweest. Terugkijkend, was mijn gevoel van wie ik was en hoe ik met anderen omging, vooral met vrouwen, zodanig vertekend door het patriarchaat dat ik handelde vanuit een overvloed aan yang energie. Dat betekende controleren, “macht hebben over”, en verwachten dat anderen aan mijn behoeften te voldoen. Die patriarchale manier van werken heeft me veel pijn gedaan, en heeft ook veel pijn veroorzaakt, vooral bij vrouwen, mijn echtgenote, mijn kinderen en de vrouwen die ik op mijn werk begeleidde. Zes jaar geleden ging ik naar een eerste bijeenkomst en werd ernaar toe getrokken om mezelf te helen. Ik zag dat het pad daarvoor was om vrouwelijke energie in mezelf te cultiveren, en een soort evenwicht te bereiken. De boodschap van de Grootmoeders is een integraal onderdeel van dat werk geweest, en ik voel me door de Grootmoeders geroepen om de schade die ik door mijn onevenwichtigheid heb veroorzaakt goed te maken.
Ik voel me vernieuwd en getransformeerd door dit persoonlijke werk onder leiding van de Grootmoeders. Ik heb hun goddelijke licht laten schijnen op alle donkere plekken in mezelf en die duisternis vervangen door licht. Vanuit die plaats kan ik me heel anders tot anderen verhouden, en verder gaan met een nieuwe manier van verbindingen aangaan. Ik kan oefenen in het aanvaarden van mensen zoals ze zijn, en ik kan de verbondenheid ervaren die ik met iedereen heb. Ik kan vieren dat vrouwen hun kracht en hun rechtmatige plaats in de wereld heroveren.
Sharon: Dank je, Paul. Het klinkt alsof je goed wakker bent geschud.
Paul : Ja. Het is nooit te laat.
Jane: Dank je, Paul.
De boodschap van de Grootmoeders die voor mij zeer aangrijpend is, is het gebrek aan eerbied van de vrouw voor zichzelf, en het buiten zichzelf zoeken naar bevestiging. Dat betekent dat je moet kijken naar de cultuur die je vertelt wie je bent. En dat is geen uitnodigende cultuur voor het vrouwelijke. Ik hou van het beeld dat de Grootmoeders tonen van de mannelijke energie als de stier die heen en weer slingert en verwoed ruwe energie uitstoot. We hebben dit onlangs gezien in onze eigen cultuur. Daarin is patriarchaat “macht over” iets.
Als we een manier kunnen vinden – en ik denk dat de Grootmoeders ons die manier aanreiken – om een zachte eerbied te hebben voor onszelf als het vrouwelijke, en begrijpen dat we niet gedefinieerd kunnen worden door de grotere cultuur. Want die komt uit een patriarchaal perspectief, en wij denken en reageren anders. Dit gebrek aan eerbied van het mannelijke voor de kwaliteiten die het vrouwelijke definiëren, heeft geleid tot een enorme onbalans. Ik denk dat de onbalans in het vrouwelijke zelf zit. Wanneer de Grootmoeders ons in de cirkel verwelkomen en lachen om ons gevoel van tekortkomingen, geven zij ons de gelegenheid om dat “weten” dat we nog steeds hebben, terug te krijgen, ook al is het heel ver weg.
Door eerbied te hebben voor onszelf als het vrouwelijke, wachten we niet op het mannelijke om ons toestemming te geven te zijn wie we zijn. We geven onszelf toestemming om onze verschillen te vieren. Dan begrijpt het mannelijke wat het is om in partnerschap te zijn. We hebben partnerschap in onszelf niet begrepen. Wat een enorme last leggen we op het mannelijke om ons te definiëren als schattig genoeg, lief genoeg, of gevend genoeg! Het wordt uitputtend voor beide geslachten. Ik ben 55 jaar getrouwd, en ik kan je vertellen dat het gewoon vermoeiend is. Eindelijk ben ik op een punt waar ik mezelf toesta om stil te zijn. Ik sta mezelf toe me echt af te vragen “wat wil ik de komende vijf minuten doen?” Als ik me echt wil afvragen “Wat brengt me op een plaats waar ik andermans perceptie van wie ik ben accepteer, en er zelfs naar handel!” In plaats van naar mezelf te luisteren en te begrijpen dat ik verbonden ben met de Grootmoeders om wie ik ben: Ik neem deze ruimte in. Niemand anders bezet die ruimte, het is mijn ruimte. En hoe kies ik ervoor om dat te erkennen? Er is een gevoel van dankbaarheid en nederigheid, het besef dat ik uniek ben, net als ieder ander. Er is een groot verschil tussen nederigheid en vernedering.
Als we in onszelf kijken via onze verbinding met de Grootmoeders, is er alleen de nederigheid één van de velen te zijn op een gemeenschappelijk pad. Dat haalt de ‘verantwoordelijkheid’ weg bij het mannelijke. Ze hoeven dus niet te beslissen of we in orde zijn of niet. Dat moeten ze voor zichzelf doen, en wij kunnen hen dat werk niet aandoen. Er wordt veel gekoesterd en gevierd wanneer de mogelijkheid van een echt partnerschap bestaat. Het is lachwekkend wanneer men inziet hoezeer men slecht gedrag van zichzelf of de ander als realiteit heeft aanvaard.
Emily: Ik ben zo ontroerd door wat jullie hebben gedeeld. Door de manier waarop de Grootmoeders dingen bekijke is het een onbalans die ten grondslag ligt aan al het grote lijden dat we in onze wereld zien, dat onder deze patriarchale constructie is ontstaan. De Grootmoeders vertellen ons dat zij zijn gekomen om ons weer in balans te brengen. Sinds ik meer dan tien jaar geleden tot dit werk met de Grootmoeders ben gekomen, en mezelf steeds meer overgeef aan de Grote Liefde die de Grootmoeders in ons hart brengen, heb ik de onevenwichtigheden in mezelf voelen verschuiven. Ik ben in staat te zien dat niemand gediend is met het patriarchaat.
Eén van de eerste boodschappen van de Grootmoeders is dat Yang uit balans is. En om weer in balans te komen, moet Yin haar kracht plaats terug in nemen. Alleen zij die de diepe reservoirs van yin zijn, kunnen dat initiëren. Als de yang-energie, die in ieder van ons aanwezig is, volledig wordt ondersteund door yin, zal het yang altijd uitreiken ter ondersteuning van het leven. De grootste troost ligt in het inzicht dat ik niets anders hoef te doen dan wat er zich in mij aandient aan te pakken, om de krachtigste rol te spelen bij het inluiden van deze veranderingen waarvan de Grootmoeders ons hebben verteld dat ze eraan komen. Door de Grootmoeders toe te staan mij lief te hebben en me te helpen, heb ik mezelf langzaam naar het centrum van mijzelf zien komen. De kracht die daaruit is voortgekomen, heeft de manier veranderd waarop ik met anderen omga, zowel met mannen als met vrouwen. Mijn relatie met mijn vader is volledig veranderd. In plaats van bevestiging van mijn vader nodig te hebben, ben ik in staat om met hem te communiceren en mezelf en mijn diepste pijn te openbaren met de moed die ik heb gecultiveerd.
Sharon: Ik ben getroffen door de toewijding en het begrip van de leringen van de Grootmoeders, van jullie allemaal. Ik vraag me af wat jullie in de praktijk helpt om op dit pad van de waarheid te blijven?
Emily: In elke situatie het terugbrengen naar mezelf, en de Grootmoeders vragen me vast te houden, en me eraan te herinneren wie ik ben. En vaak helpt me dat om een situatie en interacties die omstreden kunnen zijn anders te bekijken.
Sharon: *Zingt*
“Remind me Grandmothers, remind me Grandmothers , remind me again who I am.”
“Herinner me grootmoeders, herinner me grootmoeders , herinner me weer aan wie ik ben.”
Jane: Ik zou zeggen dat mijn favoriete boek in mijn bibliotheek “De Grootmoeders Sprekenk”(Boek 1) is, omdat het een prachtige basis vormt voor iedereen die met dit werk begint. Het maakt het heel toegankelijk om je te verbinden met de Grootmoeders. We praten niet over spiritualiteit en onze zielen in onze maatschappij, dus dit is een tastbare manier om je te verbinden met de Grootmoeders en dus met jezelf. Als ik me in een moeilijke situatie bevind, zing ik “O grootmoeders, hoor mijn roep, wij zijn aan het helen”. Wanneer ik me slecht voel, merk ik dat ik dat lied ineens begin te neuriën.
Sharon : Dank je. Ik verwijs altijd terug naar de boeken. Ik open er een en zeg “geef me mijn marsorders voor vandaag!” En de liedjes gaan de hele tijd door mijn hoofd.
Jane: Wat mij ook helpt is de ingebakken humor van de Grootmoeders. Voor mij helpt dat, wanneer ik geconfronteerd word met absurde dingen.
Paul: Er zijn zoveel hulpmiddelen die me helpen om gegrond te blijven en met intentie te leven. Ik lees een paar inspirerende citaten in de ochtend als ik wakker word, met een focus op hoe ik wil leven. Gedurende de dag wanneer er dingen gebeuren dan keer ik even in mezelf. In plaats van te reageren, vraag ik om goddelijke leiding over hoe te reageren. Ik neem ook deel aan de Grootmoeders online gemeenschap, bijeenkomsten en retraites het hele jaar door, om mijn ziel te voeden en mijn weg op dat pad te ontwikkelen.
Jane: Als 80-jarige ben ik soms wanhopig over onze wereld. En wanneer dat gebeurt komen de Grootmoeders naar me toe, en hun boodschap is dat het nu onze taak is om een te gaan staan als een boom. Plant je voeten in de aarde en begrijp dat het nu je taak is om volledig aanwezig te zijn als het vrouwelijke. Zodat wanneer de tijd komt dat de aarde geïnteresseerd is in wat dat betekent, jij er bent als hulpmiddel. Begrijp jezelf zodat je er klaar voor bent.
Sharon: Dat is mooi, dank je.
Laten we afsluiten door jezelf als een boom te zien. Sommigen van jullie voelen zich misschien een boompje. We zijn zo verbonden als de bomen die Hemel en Aarde verbinden, omdat we ons hoofd in de lucht hebben en onze voeten op de grond. Voel het nu. En terwijl je wordt geplant, komen de Grootmoeders en omringen je, houden van je, zorgen voor je en voeden je. Ze geven die boom alles wat hij nodig heeft: water, voedsel, beluchting, alles. Je bent kostbaar. In het grote geheel ben je oneindig kostbaar in deze wereld. Je bent één met de Grote Liefde. Je bent Goddelijk, je bent perfect zoals je bent. Laat jezelf bloeien. Voel hoe het voelt om zo verzorgd te zijn, geplant, hier en nu. Terwijl de Grootmoeders je vasthouden, zullen ze via mijn stem voor je zingen:
“Oh how we love you, oh how we love you, Oh how we love you, oh how we love you.”
“Oh hoe we van je houden, oh hoe we van je houden, Oh hoe we van je houden, oh hoe we van je houden.”
Waarachtiger woorden zijn nooit gesproken.
Sta jezelf toe te ontvangen en blijf ontvangen.
We komen weer bij elkaar op de eerste zondag in januari. je kunt naar onze website grandmothersspeak.com of netoflight.org gaan om met ons in contact te komen. Tot volgende maand.