Interview met Sharon over een boodschap van de bomen
 |
| Interview met Sharon: een boodschap van de bomen |
|
|
|
Brieven van over de hele wereld
Bomenfluisteraar: Ellen Davidson
Auteur van: Wild Path to the Sacred Heart (Het Wilde Pad naar het Heilige Hart)
“Het voelt gewoon zo wonderbaarlijk om te zien hoe iets, wat oorspronkelijk voor mij voelde als een vreemde en onverklaarbare persoonlijke ervaring, een voorloper werd van een wereldwijde beweging om ons terug te verbinden met de bomen!”
“ Wat we mensen aanraden om uit te proberen is te voelen welke boom hen ‘roept’. Dat zal niet altijd de grootste, oudste of meest indrukwekkende boom zijn. Soms komt de ‘roep’ in een droom of van een boom die ver van ons verwijderd is. Botanicus Monica Gagliano werd in een droom door een boom geroepen van Australië helemaal tot in Zuid-Amerika! Voor mij betrof het de oude Sequoia achter mijn huis, en de roep kwam ook in een reeks dromen.”
“Sommige bomen zullen fungeren als Beschermer Bomen, andere zullen onze hulp vragen, en weer andere zullen ons verbinden met de natuur of de kosmische intelligentie. Het lijkt me dat ze zeer kenmerkende en individuele persoonlijkheden hebben, net zoals wij mensen! Sommige bomen staan te popelen om met mensen samen te werken, andere dan weer helemaal niet. Het hele gegeven is fascinerend en een eeuwigdurende mysterieuze reis.”
“ Het voelt voor mij als een grote opluchting dat jullie met kennis en deskundigheid het Net van Licht verbinden met het netwerk van de bomen. Al heel lang voel ik dat de bomen om hulp vragen via hun wereldwijde interconnectiviteit en communicatiesysteem, zowel via hun wortels als via de hogere atmosferische sferen. Ik denk dat de Grootmoeders ons al een hele lange tijd aan het begeleiden zijn naar dit moment, maar het is pas recent dat er genoeg informatie omtrent de bomen het publieke bewustzijn bereikt om veel mensen te inspireren om open te staan voor dit werk. Ik ben zo dankbaar.”
Een helende familie in Nederland
Gisteren wandelden mijn man Joost en ik met de kinderen in een mooi, nat Nederlands bos. We wandelden al op de weg terug toen ik me de verbinding met de bomen herinnerde. Ik zei tegen mijn achtjarig zoontje die naast me liep: ‘weet je dat bomen wijs zijn en verbonden zijn met elkaar, zowel boven als onder de grond? En dat je ze kunt vragen wat ze nodig hebben en wat ze willen dat je weet?’
Toen zag ik een zee-den staan die mijn aandacht trok en vertelde tegen mijn zoon dat ik met haar verbinding ging maken. Hij liep met me mee en we plaatsten onze handen op de stam en stonden even stil. Ik voelde een energie in haar omhoog komen, vanuit de wortels, gezond, maar ze voelde zich beperkt in het maken van contact met andere bomen om haar heen. Alsof ze in een te smalle mal geplaatst was.
Wat ik voor haar kon doen, was haar mycelium-Net weer wakker maken voor verbinding met de bomen rondom haar. De zee-den deelde verder dat wij mensen teveel takken van de bomen zagen, net als in ons eigen leven. Onszelf afsnijden van een wijdse variëteit aan oplossingen die we hebben om issues in ons leven op te lossen. We focussen ons teveel op groei in plaats van het ontdekken van nieuwe ranges van mogelijke oplossingen.
Toen vroeg ik mijn zoon wat hij voelde. Zijn antwoord verraste me, zo normaal als dit contact met de boom voor hem was. Hij zei dat de boom vroeg om contact met die boom daar en die daar ook. Een van de bomen die hij aanwees zag er ziek uit. De bast was op meerdere plekken van de boom af en hij liep er naartoe en legde zijn handen op de ‘zieke’ boom.
‘Ohh ze voelt koud’ zei hij en hij verklaarde verder dat de energie van de boom maar een stap vanaf de stam te voelen was in haar wortelstel. ‘Dat is waarom ze niet verbonden zijn, hun lijnen ontmoeten elkaar niet’. Toen begon hij tussen de twee bomen heen en weer te lopen.
‘Dit brengt hun verbinding weer dichterbij’, zei hij terwijl hij heen en weer blijft lopen. Terwijl hij dat deed, voelde ik het mycelium network dieper gaan en haarzelf herinneren aan de impact die bomen samen in verbinding hebben.
Hij hielp de bomen hun helende verbinding te herinneren.
‘Zo’ zei hij na een tijd, ‘ze zijn weer verbonden’. Ik glimlachte liefdevol naar hem. Toen raakte ik de zieke boom aan en wahhh ze voelde warm aan. Ik kon het niet geloven. Ik voelde nogmaals. Mijn zoon ook. En ja, het was echt…
De boom voelde weer warm.
Net als wij.
Liefs,
Saskia
