Nieuwsbrief van 20/112023
Ik had een paar slechte dagen. Zoveel geweld dat in de wereld aan de oppervlakte kwam, zo veel lijden, dat ik aan het eind van mijn Latijn raakte. Mensen in mijn persoonlijke omgeving leden ook. Er was wreedheid op het wereldtoneel, woede en depressie bij een naaste vriend. En overal haat, racisme en antisemitisme ….. om precies te zijn, meer pijn dan ik aankon.
Overweldigd door deze gevoelens ging ik naar de Grootmoeders, en hun aanwezigheid kalmeerde me direct. Het had zo’n kalmerend effect op mij dat ik ze vroeg, “Grootmoeders, jullie aanwezigheid is zo helend, zo helpend. Waarom duurde het zo lang voordat ik me tot jullie wendde? Ik wil niet zo lijden als ik dingen probeer te begrijpen. Ik wil dat niet meer. Hoe kan ik op de juiste manier om jullie hulp vragen? Jullie beurden mij meteen op, maar ik heb al worsteldend veel tijd verspild voordat ik daadwerkelijk jullie om hulp vroeg.
“Hulp is altijd aanwezig,” zeiden ze. “Vraag het eenvoudigweg op een krachtige manier en wacht dan af. We zullen je altijd helpen. Geloof dat!” zeiden ze, “als je eenmaal weet dat hulp beschikbaar is, zul je niet langer met de kwestie in je hoofd blijven rondlopen. Dus, zeg wat je nodig hebt en wees dan stil.”
“Bovendien,” voegden ze eraan toe, “doe eerst alles om jezelf te helpen en als je dat gedaan hebt, laat dan het gevoel los verantwoordelijk te zijn. Je hebt de neiging om de dingen waar je mee zit en hoe je daarover voelt aan jezelf te wijten. Je verwijt jezelf dat je verdriet, angst of pijn voelt. Niets van dit alles is jouw schuld!” zeiden ze. “Gevoelens van verdriet die je ervaart zijn niet jouw schuld.”
“Het is simpel,” zeiden ze terwijl ze een stap achteruit deden om me beter te kunnen zien. “Energie is in beweging…. en het beweegt zoals het moet,” knikten ze. “Jij veroorzaakt het bewegen van deze energie niet. Je vind het wellicht niet prettig, maar het is in beweging,” verklaarden ze. “Laat de energie bewegen, wees er niet bang voor,” zeiden ze, “wees niet bang voor de wreedheid, niet bang voor jezelf en niet voor anderen. Laat het bewegen en doe er ondertussen alles aan om jezelf en anderen te helpen. Dat is wat je te doen staat. Doe jouw deel,” zeiden ze en ze vouwden hun armen over hun borsten.
“De veranderingen die nu op aarde plaats vinden, de energie transities en alles wat nu aan de oppervlakte komt, het is GIGANTISCH,” zeiden ze, en ze schudden hun hoofden om de grootsheid ervan. “Laat het op je af komen,” zeiden ze. “Je kunt een goederentrein niet stoppen en ook dit kun je niet tegenhouden. Offer jezelf niet op voor de trein,” zeiden ze, hun hoofden heen en weer schuddend. “Blijf daar niet staan om de klap op te vangen. De goederentrein heeft geen bewustzijn. Hij zal je vernietigen. Hij zal alles wat op zijn pad komt vernietigen. Dus ga uit de weg en laat hem maar komen. Help eenvoudigweg”, zeiden ze. “Help waar en wanneer je kunt. Dat is alles.”
“Veel wat voorheen lag te slapen wordt nu wakker,” zeiden ze, “en niet alles is even mooi. Je wordt geroepen om te strijden, geroepen om stand te houden. Geroepen om te observeren, om getuige te zijn, om hulp te bieden waar dat maar mogelijk is, en laat de wind waaien, de golven oprijzen en de aarde beven.”
“Er is een standvastige, eerbiedigende, en observerende houding nodig, nu alle dingen op aarde veranderen. Je zult veel verwoesting zien in de aankomende tijd en veel zal je verdriet doen. Laat het imploderen en in elkaar storten,” zeiden de Grootmoeders en ze vouwden hun handen in elkaar. “Laat het zijn gang gaan.”
“Er is niets in de buitenwereld waar je je dit keer aan vast kunt houden. Alles is in beweging. Observeer het,” zeiden ze, “heb de schepping lief, en laat de zondvloed aan de zondvloed. Nogmaals,” zeiden ze en ze keken mij aan met een blik van geduldig begrip.. “Je kunt een goederentrein niet tegenhouden. Dat is niet jouw taak.”
“’Laat het los,’ zeiden ze. “Laat het allemaal los. Jij bent hier, zeiden de Grootmoeders, om getuige te zijn en om lief te hebben. Heb lief ‘wat aan het ontstaan is’”, zeiden ze en ik keek naar ze op. “Liefde komt eraan,” zeiden ze, “en wat eraan komt is meer dan je op dit moment kunt begrijpen. Laat het zijn,” zeiden ze, “het is genoeg om het te laten zijn.”