“Grootmoeders,” zei ik, “er is momenteel zoveel lelijkheid, hatelijkheid en gemeenheid in de wereld. Geweld en egoïsme vieren hoogtij. Als dit een echte storm was, zouden wij de bomen zijn die alle klanten op geblazen worden. Rotzooi vliegt in het rond in de wind en toch willen wij Bakens van licht zijn, die krachtig en stevig staan en het beste doen dat we kunnen, gegeven deze tijden. “Praktisch gesproken,” ik benadrukte de woorden om hun aandacht te krijgen, “hoe kunnen we Bakens zijn, in deze donkere tijd?”
Terwijl ik sprak, draaiden de Grootmoeders hun hoofden zo snel om, dat ze werkelijk knapten. “Ja,” zeiden ze, “maar sta VOOR de waarheid, sta VOOR het leven en sta VOOR jezelf. Sta rechtop en zorg dat je serieus genomen wordt. Draag niet bij aan het getater en geratel. Draag niet bij aan de ratrace“, zeiden ze terwijl ze hun woorden benadrukten zodat ik ze goed zou begrijpen. “Sta“, verordonneerden ze opnieuw. “Sta op en sta voor de waarheid.” Pfff! Ik ademde uit – langdurig en luid.
“Spreek je uit op het juiste moment“, zeiden ze. “Roer niet de trom en probeer ook niet de aandacht naar je toe te trekken, maar spreek je uit als de tijd rijp is. Dan zul je gehoord worden. Er is teveel lawaai nu“, zeiden ze terwijl ze hun hoofden schudden. “Veel tumult waarbij velen proberen de aandacht te trekken. Velen willen zelf belangrijk zijn“, zeiden ze, met hun stemmen donker van walging.
“Doe dat niet. Loop daarvan weg.”
“A d e m“, gebaarden ze en ik deed dat. “Onthoud de levende dingen“, zeiden ze, “en adem daarmee. Adem met Moeder Natuur, Waardeer elkaar“, zeiden ze. “Houd van de dieren, houd van de bomen en planten en houd elkaar vast.”
“Begroet elkaar vanuit je hart. Verbind je met elkaar, zing en adem dan nogmaals. Lees de grote waarheden,” zeiden ze, “de grote leraren. Deel die – de waarheden die nooit veranderen. De onderliggende waarheden van het leven,” zeiden ze, “deel ze. Deel eten en lachen,” vervolgden ze, “zingen en kameraadschap. Wees gelukkig in elkaars bijzijn. Er is daar liefde“, glimlachten ze. “Wees in de liefde. Richt je op de liefde en keer je af van wat niet-liefdevol is.”
“Zing Oh how we love you!” zongen de Grootmoeders. “Zing dat lied steeds opnieuw – zing het hardop en zing het in gedachten tot je het gelooft, want dat IS hoe we van je houden. Ongeacht hoe turbulent het drama van de dag ook is, JIJ bent gewikkeld in onze omhelzing en je zult altijd op die manier omwikkeld zijn. Dierbare geliefden,” zeiden ze met tranen in hun ogen, “we houden jullie in onze harten nu… en altijd. Onthoud dit.“