Je vraagt ons: “Hoe kan ik helpen?” zeiden de grootmoeders. “Wanneer je de angst van jouw wereld voelt, wil je helpen om de pijn en het lijden op te heffen, je wil anderen de hand reiken. We vinden het geweldig dat jullie zoveel om elkaar geven en willen dienen. Jullie wereld lijdt nu,” zeiden ze en er stonden tranen in hun ogen. “Velen zijn nu verloren en sommigen zijn zo verontrust dat ze zich tegen het leven zelf keren, doelbewust lijden en ellende veroorzaken. Er is veel,” zeiden de grootmoeders, ”dat je kunt doen.”
“Geef de hongerigen te eten, help de zieken, zorg voor de minder bedeelden. En spreek de waarheid,” zeiden ze. “Wees niet bang om je uit te spreken tegen degenen die kwaad doen. Zij die anderen kwaad doen zijn verloren. Ze hebben geen begrip en hun harten zijn gesloten, dus iemand moet zich uitspreken. Maar als je spreekt, spreek dan de waarheid op een vriendelijke manier. Degenen die verloren zijn lijden ook. Niemand die pijn creëert voor een ander leeft een gelukkig leven. Deze verlorenen verdienen het ook om gevonden te worden, dus bid voor hen.”
“We herinneren je eraan om je altijd eerst tot het Goddelijke te wenden voordat je handelt. Wend je eerst tot ons of tot een andere vorm van het Goddelijke waar je van houdt. Op die manier zullen je handelingen het leven ondersteunen, ze zullen geen kwaad doen maar alleen het goede bevorderen. En spreek over niemand kwaad,” zeiden de Grootmoeders, ”hoe wreed ze zich ook gedragen. Spreek gewoon de waarheid en laat al je daden voortkomen uit liefde. We zijn nu bij jullie, in deze moeilijkste tijd op Aarde.”
23-2-25, de Grote Raad van de Grootmoeders.